wtorek, 25 grudnia 2012

To co najlepsze.

...aby każdy dzień był dobry.....

Nareszcie mój wyścig się zakończył,codzienny bieg z przeszkodami,pośpiech i stres ,teraz zostało to co najlepsze ,cieszę się że mogę zwolnić tempo ,popijać herbatę i patrzeć na choinkę i jeszcze ....jesteśmy zdrowi,mamy siebie czyli nic nam nie brakuje....jest dobrze.


A teraz parę migawek
pamiętacie darowaną mi przez przyjaciółkę K. witrynkę,przerobiłam jak umiałam na szafę,powiem nieskromnie bardzo mi się podoba.



niedzielne spacery 




po takiej wyprawie człowiek zapomina co go gniecie i co mu spędza sen z oczu ,jest i miły przerywnik



 Odpoczywajcie i cieszcie się każdym dniem ,ja idę spać bo jutro rodzinna celebra u nas pa!



sobota, 8 grudnia 2012

Pierniczenie czas zacząć

Wczoraj zaczęła moja M piernikową robotę,co roku uczymy się czegoś nowego ,ponieważ pieczemy bardzo dużo postanowienie z zeszłego roku brzmi-najpierw pieczemy wszystkie a innego wieczoru  dekorujemy, inaczej nie możemy na nie patrzeć i mamy dość na cały rok.Wczoraj M ,dzisiaj ja.

.W mieszkaniu cieplutko od piekarnika ,w radio super muzyka ,a zapach..........

ale fajnie




No dobra dość na dziś,jesteśmy na półmetku

oczywiście że co nieco  zniknęło....po cichu ;))



czwartek, 6 grudnia 2012

Zaraziłam się.



Zaraziłam się tym odliczaniem,po Mikołajkowym dniu stwierdzam że mamy fajne tradycje,taki dzień jak dziś wywołał  napewno duuuuuużo uśmiechów i  porcyjkę dobrego humoru .





poniedziałek, 3 grudnia 2012

Zawsze pośpiech.

Trochę mnie denerwuje ten świąteczny pośpiech,przeszkadzał mi zawsze,wczoraj jak zobaczyłam że stawiają w rynku miasta choinkę to wcale ale to wcale nie wywołała ona ani radości ani uśmiechu a raczej rozczarowanie, deszcz ,szaro, buro ,smutno i jeszcze plastikowa nie lubiana przez mieszkańców bo w sercu puszczy nie zielona,ale napewno  chińska biało -niebieska.Wspomnę o wyjątku ,świąteczne przygotowania na blogach tu pośpiech nie przeszkadza wręcz odwrotnie,powoduje dobry nastrój,kopalnie pomysłów i zbiór nowych przepisów mniam to wszystko sprawia że zapominamy o tych codziennych troskach i niedomaganiach przenosimy się w przytulne klimaty.
A ja pomału staram się ukończyć porządki i jak to u mnie bywa są to porządki świąteczne,z racji zawodu w grudniu powrócę dzień przed wigilią i wtedy to już ręka noga mózg na ścianie,lista zakupów pomału się wydłuża trudniej niż w  poprzednich latach będzie na to zarobić,ale jeszcze staram się o tym nie myśleć ,mnie święta nastrajają pozytywnie i chciałabym żeby tak zostało narazie wszyscy są w miarę zdrowi,obowiązkowa jest rodzinna celebra i na to się cieszę.

W swojej pracy mam b.duży kontakt z ludźmi i  zawsze myślałam że wszyscy lubią święta a okazuje się że nie i zdziwiłam się jak często słyszałam że nie cierpią świąt,że to tylko wydatek, robota,porządki ,żarcie,picie,i nuda i już dzis po paru latach doświadczeń nie będę głośno zaprzeczała że to nie prawda że zawsze można stworzyć świąteczny nastój , jak to mówią każdy ma punkt widzenia ze swojego punktu siedzenia , ja czekam na święta , myślę że bardziej na ten czas przed świąteczny i chciałabym żeby wszyscy spędzali go radośnie  jak w mojej rodzinie.Tak się nastroiłam tym pisaniem że właśnie obejrzałam świąteczne  zdjęcia z ostatnich 3 lat  jak fajnie patrzeć na szczęśliwe miny.
Dobra ,w planach tradycyjne pieczenie ciastek i pierniczków ,prezenty w tym roku wszystkie zdrowotne i jadalne.

Tradycyjnie co na polu...na polu tez porządki,pogoda jeden dzień dopisała więc mogłam trochę pograbić olchowe liście i kopce kreta ,ale już po 8 taczkach liści i 60 krecich kupkach entuzjazm mi minął,a gdzie końca  :))




I jeszcze jedno ,zawsze chciałam to sfotografować,po drodze na moje pole u człowieka duszy.




i trochę mojego krajobrazu

a w domu Andrzejkowo-Barbórkowo

bawił nas DJ Andrej ,serwowaliśmy deser gruszkowy na szybko,szybko
strzelając fotkę bo talerze znikały

 



zapomniałam o serwetkach ,trzeba było coś wykombinować i udało się


Rano spadł śnieg,nastroje napewno się poprawią.




czwartek, 25 października 2012



Witam moje wierne czytelniczki ,wpadłam tylko na chwileczkę żeby zamieścić mały jesienny wpisik  bo nie mogłam już patrzeć na to mięcho w moim okienku za każdym   razem kiedy odpalałam komputer.Brak czasu a i miejsca na jakieś pisanie,kurz i bałagan przyprawiają wszystkich o zły humor a nawet Ci co wydawało mi się że im to wcale  nie przeszkadza już zaczęli sie dopytywać(delikatnie żeby się nie narazić)kiedy to się już w końcu skończy.Szybko się nie skończy bo codziennie coś jak to przy remoncie,majster też robi po godzinach a MY mamy ciągle inne pomysły.Jakie narazie wyciągnelam wnioski -zaczynasz planować remont kuchni, planować ,zamów glazurę może za 2-3 tygodnie akurat ją dostarczą i to oszczędzi Ci nerwów i awantur ja już wiem co mówię :z 5 m już zeszłam na 3 m a dziś jak odebrałam w magazynie to okazało się że jeszcze 15 płytek brakuje nie wiem co na to mój majster ja już nie mam siły i nie chce dłużej koczować.
Spacery działają kojąco ale jest coraz zimniej.
No a teraz  chwalę się moją waleczną córką która zdała prawko za pierwszym razem,jestem z niej strasznie dumna i cieszę się ze ma za sobą ten ogromny stres.


sobota, 6 października 2012

Mała dziura.

Ostatnie dni września to odprawa  studenta do Wielkiego miasta czyli słoiki,prowiant,gotowanie,pakowanie itp iiii dobry mocny powód żeby odwieźć syna no iiiii w drodze powrotnej zajechać gdzie do...IKEA!!!!



na szybkiego na 20stkę-ale fajna ta cyfra szkoda że nie moja :))))




He -Man się zgodził jedziemy!!!!
 Za mocno się nie nakręcałam bo raczej miała to być wycieczka ala muzeum-popatrzeć pomarzyć też dobra rzecz,kasa na drobne wydatki wylądowała w kieszeni młodego więc.





Pożegnanie i powrót do domu

na pocieszenie małe co nie co

Warszawa zrobiła na nas takie wrażenie że po powrocie nad nasze jezioro dziękowaliśmy Bogu że mieszkamy w małej dziurze,doszliśmy do wniosku że żyje nam się o wiele spokojniej,dzieci mogą same wyjść na podwórko,a starsi nie muszą iść do parku bo mogą posiedzieć na zielonym skwerku,ludzie tak się nie spieszą a korki są w lipcu w weekendy gdy wszyscy ruszają odpoczywać.Przyszło mi do głowy  
że prawie nie jemy na mieście,ulubiona pizzeria pęka w szwach w Walentynki,urodzinki,spotkania klasowe  tutaj (czyli w małej dziurze)częściej spotykamy się u siebie i każdy robi coś dobrego do jedzenia ,mniam!! 


Wielkie miasto  nie jest dla nas,wycieczka metrem i tramwajem po mieście to taka krótka przygoda zdecydowanie lepiej czujemy się wsród swoich  ,wracamy