Witam moje wierne czytelniczki ,wpadłam tylko na chwileczkę żeby zamieścić mały jesienny wpisik  bo nie mogłam już patrzeć na to mięcho w moim okienku za każdym   razem kiedy odpalałam komputer.Brak czasu a i miejsca na jakieś pisanie,kurz i bałagan przyprawiają wszystkich o zły humor a nawet Ci co wydawało mi się że im to wcale  nie przeszkadza już zaczęli sie dopytywać(delikatnie żeby się nie narazić)kiedy to się już w końcu skończy.Szybko się nie skończy bo codziennie coś jak to przy remoncie,majster też robi po godzinach a MY mamy ciągle inne pomysły.Jakie narazie wyciągnelam wnioski -zaczynasz planować remont kuchni, planować ,zamów glazurę może za 2-3 tygodnie akurat ją dostarczą i to oszczędzi Ci nerwów i awantur ja już wiem co mówię :z 5 m już zeszłam na 3 m a dziś jak odebrałam w magazynie to okazało się że jeszcze 15 płytek brakuje nie wiem co na to mój majster ja już nie mam siły i nie chce dłużej koczować.

Spacery działają kojąco ale jest coraz zimniej.
No a teraz  chwalę się moją waleczną córką która zdała prawko za pierwszym razem,jestem z niej strasznie dumna i cieszę się ze ma za sobą ten ogromny stres.

Mała dziura.

Ostatnie dni września to odprawa  studenta do Wielkiego miasta czyli słoiki,prowiant,gotowanie,pakowanie itp iiii dobry mocny powód żeby odwieźć syna no iiiii w drodze powrotnej zajechać gdzie do...IKEA!!!!

na szybkiego na 20stkę-ale fajna ta cyfra szkoda że nie moja :))))

He -Man się zgodził jedziemy!!!!
 Za mocno się nie nakręcałam bo raczej miała to być wycieczka ala muzeum-popatrzeć pomarzyć też dobra rzecz,kasa na drobne wydatki wylądowała w kieszeni młodego więc.

Pożegnanie i powrót do domu

na pocieszenie małe co nie co

Warszawa zrobiła na nas takie wrażenie że po powrocie nad nasze jezioro dziękowaliśmy Bogu że mieszkamy w małej dziurze,doszliśmy do wniosku że żyje nam się o wiele spokojniej,dzieci mogą same wyjść na podwórko,a starsi nie muszą iść do parku bo mogą posiedzieć na zielonym skwerku,ludzie tak się nie spieszą a korki są w lipcu w weekendy gdy wszyscy ruszają odpoczywać.Przyszło mi do głowy  

że prawie nie jemy na mieście,ulubiona pizzeria pęka w szwach w Walentynki,urodzinki,spotkania klasowe  tutaj (czyli w małej dziurze)częściej spotykamy się u siebie i każdy robi coś dobrego do jedzenia ,mniam!! 

Wielkie miasto  nie jest dla nas,wycieczka metrem i tramwajem po mieście to taka krótka przygoda zdecydowanie lepiej czujemy się wsród swoich  ,wracamy